Als columnist/blogschrijver ontkom ik eigenlijk niet aan een overdaad van kankeren. Mijn schrijverij is mijn uitlaatklep voor alles wat me irriteert en voor alle zaken en personen waar ik me aan erger. Niets is zo dankbaar als me heerlijk schrijvend uitleven op de arrogante, megalomane Peter R de Vries of onze nationale dorpsgek Frans Bauer. Bij Ter land, Ter Zee hoop ik dat Johan Vlemmix eigenlijk definitief onder water blijft en Piet Paulusma mag wat mij betreft wel op een groot stuk (niet voorspeld) drijfijs naar Antarctica verdwijnen. Conny B. mag definitief wegtrillen van me en ook over André Hazes (R.I.P.) ga ik me nooit positief uitlaten.
Dus wat ik nu ga doen is nieuw voor mij, ik begeef me op onbekend terrein.
Toch heb ook ik mijn helden. Toegegeven, ze zijn erg dun gezaaid, maar ik heb helden.
Mijn helden komen voor in alle lagen van de bevolking, van een topgastheer in een goed restaurant tot en met tv persoonlijkheden. Ik kijk graag naar grote sporters, mensen met een natuurlijke gave die de sport zo eenvoudig doen lijken. Ik luister graag naar muziek uit het hart en uit het leven gegrepen, niemand raakt me haast meer dan Huub van der Lubbe van De Dijk en niemand brengt me meer op de punt van mijn stoel dan Ronnie O’Sullivan aan de snookertafel. Er zijn weinig grotere ambassadeurs voor de golfsport dan Ernie Els en geen enkele presentator zal ooit in de buurt komen bij fenomenen als Mies Bouwman of Willem Ruis. Arrogante rotzakken als Gordon Ramsay en Simon Cowell hebben bij mij een dikke streep voor en zelfs mijn vader krijgt het regelmatig voor elkaar een topkracht te zijn. Ik ken een vrouw die door iedereen bewondert wordt en iedereen laat lachen inclusief mijzelf, maar er is altijd baas boven baas!
Vanavond zag ik hem weer; mijn ultieme held. Hij is een vakman, een fenomenaal spreker, hij is integer en beschaafd, hij is door de tijd goed gerijpt en eigenlijk zou ik wel een beetje als hij willen zijn. Vanavond bewees hij wederom dat hij de onbetwiste man is van mijn ultieme verering. Hij is Bram Moszkowicz!
In De Wereld Draait Door hield hij me weer aan de buis gekluisterd. Ik nam mijn telefoon zeker twee keer niet aan. Ik moest en zou hem uit horen praten in dat prachtige foutloze Nederlands dat alleen hij beheerst.
Meester Moszkowicz is een toonbeeld van een succesvolle man die principes nastreeft zonder daarbij aan persoonlijkheid in te boeten. Mr. M. is een gewiekst strafpleiter en een strateeg. Hij is een diplomaat en een gevreesd opponent voor de advocaat van de tegenpartij. Hij is aardig, goed gekleed en geniet aanzien. In mijn tv-programma Niets dan de waarheid heb ik het geluk gehad hem een paar keer te mogen interviewen en vanaf de eerste seconde was ik verkocht! Gek genoeg nam hij altijd ruim de tijd voor me had hij een goed gevoel voor humor, maar toen ik hem vroeg of ik zijn auto een keer mocht lenen wees hij me subtiel mijn plaats… en terecht! Ik denk dat hij ook wel een beetje door had dat ik hem groot vond, maar toch…
Op een gegeven moment was ik ten kantore van Mr. M. in Amsterdam voor een interview en bij zijn binnenkomst vroeg ik hem vooraf hoe ik hem nu eigenlijk moest aanspreken. “Uwe hooggeleerdheid, uwe doorluchtigheid, uwe genialiteit?” vroeg ik hem. “Zeg maar gewoon Bram” zei hij me, maar daar was ik het niet mee eens! Een man als Mr. Bram Moszkowicz noem je geen Bram, zoals je Dhr. Cruijff geen Johan noemt en Dhr. de Mol geen John. Sommige mensen zijn en blijven een meneer, zo simpel is het. Na wat bakkeleien ben ik hem Majesteit gaan noemen, geheel tegen zijn zin, maar het werd een running gag. De Majesteit is dus geen vrouw met een kroon met de achternaam “van Oranje Nassau”, maar de enige echte Majesteit is Mr. Moszkowicz! Hij verdient het!
Vanavond fileerde hij, geheel tot mijn tevredenheid, Peter R de engerd, die het gewaagd had hem te schofferen. Zelden hoorde ik een fijnzinnigere woordkeuze en als ik Peter was zou ik mij voortaan onthouden van commentaar op de Majesteit. Types als de Vries mogen niet eens de ramen wassen bij Mr. M. en stiekem hoop ik erop dat Peter een keer in de rechtszaal moet opdraven en dat de Majesteit de advocaat van de tegenpartij is, dat zal hem leren!
Ja, Dames en Heren, nu ik het zo eens terug lees kan zelfs ik met nuance en respect op een man vallen zonder mijn 1500% heterosexualiteit te verliezen. Ik bewonder Mr. Bram en de wereld mag het weten! Stiekem hoop ik ook wel een beetje dat hij dit ooit leest en dat hij die gedecideerde glimlach tevoorschijn tovert. Hij moet het gewend zijn dat hij het rolmodel is van velen, maar ik schrijf het gewoon schaamteloos op. Wie weet trakteert hij me een keer op een kopje thee in Amsterdam Zuid. Wie weet kan hij een gezicht paren aan deze column en wie weet ben ik nu een heeeeeel klein beetje zijn held.
Hoe dan ook, Mr. Bram Moszkowicz is mijn hero!
Ik zeg: de Majesteit for president!
DAVE
Over Dave:
Dave Heijnerman begon zijn carriere in 1989 als plugger bij Dino Music en werkte daar o.a. samen met Rene Froger en Ruth Jacot. Samen met DJ Sven presenteerde hij het radioprogramma ‘Sven & Dave’ op Radio 3 voor BNN. Later openden zij ook nog ‘Mediacafé Sven & Dave’. Hierna ging Dave bij de televisie werken als redacteur en regisseur en presenteerde een item in “Men’s Talk” en confronteerde later BN’ers met de roddels in de bladen in het programma ’Niets dan de waarheid’ bij Veronica. Daarna presenteerde Dave ook nog “De Reisleider” bij SBS 6. Op Glamourblog.nl schrijft Dave columns, waarin hij, zoals we gewend zijn van (Sven en) Dave, wederom geen blad voor de mond neemt. Lees hier alle columns van Dave voor Glamourblog.
Lees ook:Dave’s Column: Peter R dus!
Lees ook:Estelle Cruijff dient tuchtklacht in tegen Moszkowicz
Lees ook:Bram Moszkowicz eerste gast Jensen
Lees ook:Bram Moszkowicz levenslang uit ambt gezet
Lees ook:Dave’s Column: Jort slaat door
Pingback: Dave’s Column: Peter R dus! | Glamour