Nog maar enkele jaren geleden riep ik het hardst dat ik er nooit aan zou beginnen. Botox… brrr. De gedachte alleen al om als een uitdrukkingsloze Barbiepop door het leven te gaan stond me al tegen. Toch was er iets wat me altijd enorm stoorde aan mijn verder vrijwel rimpelloze gelaat: die 3 lijntjes op mijn voorhoofd. Die drie diepe groeven, die waarschijnlijk een erfenis waren van mijn vader, die exact hetzelfde voorhoofd had en die al zeker 15 jaar op mijn hoofd aanwezig waren. Langzaamaan stelde ik mijn mening bij. Misschien moest ik toch maar een fillertje gaan proberen, maar botox… nee dat niet!
Mijn associatie met botox was namelijk die van die opgespoten emotieloze Amerikaanse dames, waar niets echt meer aan was. In gedachten zag ik het gladgestreken gezicht van Nicole Kidman en een Nederlandse presentatrice voor me. Dat wilde ik absoluut niet. Ik wilde alleen van die drie lijntjes af, maar wel een natuurlijke look behouden. Dus toog ik op een maandagmorgen met knikkende knietjes naar Kliniek Veldhoven in Veldhoven, alwaar ik een afspraak had met cosmetisch arts Silvy Philippi. De kliniek bestaat al zo’n zes jaar en mevrouw Philippi heeft ook al zo’n zeven jaar ervaring met injectables.
In mijn gesprek met Silvy Philippi moest ik aangeven wat mijn “probleem” was. Ze hield me een spiegel voor en vroeg me aan te wijzen waar dit probleem zat. Ik wees haar op de drie groeven in mijn voorhoofd. Ik kreeg meteen heel confronterend te horen dat ik zelf de oorzaak van mijn “probleem” was. Ik moest leren minder te fronsen… Tja, hoe leer je dat af?! Maar goed, er was ook wel cosmetisch iets aan te doen, maar dit was niet mogelijk met een filler. De moed zonk me al in mijn schoenen. Dit was alleen op te lossen met botox. Wellicht onnodig gaf dit een kleine schrikreactie bij mij. Botox associeerde ik met griezelig, horrorverhalen, emotieloze barbiepoppen en wat al niet meer.
Het “lamleggen” van een spier klinkt echter griezeliger dan het is en botox blijkt het langst gebruikt en de meest veilige injectable te zijn. Teleurstelling nummer twee: de groeven zouden niet helemaal verdwijnen met botox. Hierna zou ik wellicht nog een microdermobrasie behandeling moeten ondergaan bij een schoonheidsspecialiste om de ingesleten lijnen van groeven minder zichtbaar te maken. Ook waarschuwt de arts dat mijn oogleden wellicht iets zouden kunnen gaan hangen door druk op de wenkbrauw. Dit gebeurt in een klein percentage van de gevallen en daar wordt je uiteraard niet bepaald gelukkig van. Het risico is er dus dat ik een aantal maanden met een bozig uiterlijk rond kan lopen.
Ik krijg 72 uur bedenktijd en hoewel ik huiver voor wat gaat komen, besluit ik er voor te gaan. De behandeling was in een paar minuten gepiept. Mijn voorhoofd werd gereinigd, er werden een aantal stipjes gezet waar de injecties moesten komen en vervolgens kreeg ik acht kleine prikjes met een heel dun naaldje. Twee midden op het voorhoofd en de overige meer langs de haarlijn. Deze twee in het midden waren ietwat venijnig, maar de overige prikken waren prima te doen. Het resultaat was alsof er een mug flink huis had gehouden op mijn voorhoofd, een aantal kleine rode bultjes op de plekken waar geprikt was. Dit zou echter binnen 15 minuten verdwijnen en daar was ook niets van gelogen, want als ik een klein kwartier later mijn auto instap, zie ik in mijn achteruitkijkspiegel dat er niets meer te zien is. Helemaal niets, maar ook nog geen resultaat, want dat zou volgens dokter Philippi een week of twee duren.
De dagen die volgden staarde ik stipt elke ochtend onderzoekend in de spiegel naar mijn voorhoofd. Was er ook maar iets te zien? Nee. Maar toch had ik het idee dat ik al minder met mijn voorhoofd fronsde. Of was dit slechts een waanidee? Na vijf dagen merkte ik dat ik inderdaad meer moeite heb om mijn voorhoofd te fronsen. Slechts net boven de wenkbrauwen krijg ik een paar rimpels omhoog gedrukt. Met name in het midden blijft het helemaal glad. Daarna volgen een aantal dagen waarin mijn voorhoofd ietwat trekkerig aanvoelen. Ik krijg ook hoofdpijn, maar of dat door de botox komt is niet helemaal duidelijk. Gelukkig wordt mijn voorhoofd enkele dagen later enorm ontspannen en worden de rimpels inderdaad minder. Maar het geheel blijft natuurlijk en wordt niet super strakgetrokken. Ik ben zeer tevreden met dit resultaat. Ik heb geen zogenaamd “botox-hoofd” en behalve wat reacties als “wat zie je er goed uit” vraagt niemand of ik iets gedaan heb.
Voor (links) en 2 weken na (rechts) de behandeling
De werking is echter van korte duur. Na zes weken merk ik dat ik mijn voorhoofd alweer iets op kan trekken en na acht weken verschijnen de eerste dunne frons-rimpeltjes alweer. Ik was net zo gewend aan mijn gladdere voorhoofd. Een kleine teleurstelling over de korte duur bekruipt mij. Een behandeling kost zo rond de 200 euro en om dat nu elke drie maanden te gaan doen, lijkt mij een iets te kostbare zaak voor een mooi uiterlijk. Toch ben ik terug gekomen van mijn angst voor botox en zou ik het wellicht ooit nog wel eens doen. Al ben ik wel bang dat ik door zou kunnen slaan, zoals die ene presentatrice, die alleen haar neus nog op kan trekken in een verder gladgestreken gezicht. Ik ben ervan overtuigd dat als je een goede kliniek zoekt, zoals Kliniek Veldhoven, dat zij je ook zullen behoeden voor een onnatuurlijk resultaat. Want botox is echt okee, maar zoals bij alles geldt ook voor botox dat je het met mate moet gebruiken.
Lees ook:Cindy Crawford gebruikt botox
Lees ook:Kylie, botox or not?
Lees ook:Poll: De haarbandjes van Paris – hot or not?
Lees ook:Plastisch chirurg ‘bouwt’ zijn ideale vrouw
Lees ook:Mooie benen met laser!